mércores, 11 de maio de 2022

COPLAS QUE CANTABA MARCELINO LOUREIRO, VECIÑO DA CACHADA DE SOANDRES

Coplas cantadas por Marcelino Loureiro, veciño da Cachada (Soandres) marido de Evangelina Zas, e recompiladas nos anos 90 pola súa neta Beatriz Costoya.

 

Evangelina Zas , "Evangelina da Cachada" e o seu marido Marcelino Loureiro (Cortesía de Beatriz Costoya)

Evangelina da Cachada

apenas sabía falar,

ía a gritos polo Coto

arriba la libertad”.


A aldea de Condesuso

ten unha pedra de asento,

onde se sentan os mozos

que veñen perder o tempo.


A aldea de Condesuso

non a pasean chavales,

que a pasean os mozos

con cuchilos e puñales.


De Curros á Millarada

hai un profundo lameiro,

xa lles subarda a lama

por encima do chereillo.


Teño unha herba na horta

que lle chaman a “laverca”,

non tiveches que dicir,

quedaches coa boca aberta.


Teño unha herba na horta

que lle chaman”cidironea”,

para ti falar comigo

douche Dios pouca memoria.


Garavizas vai na leña,

a muller fai o xantar,

a cadela pon os ovos

a galiña vai ladrar.


Miña comadre polo día

veño a que me dea pan.

Meu compadre escaravello,

que fixeches todo o vran?


Indo polo souto abaixo

atopeime cun escaravello.

Dime nena ¿a donde vas?

Vou ver a Paspallás.


Miña nai é unha pobre

e teu pai un vinculeiro.

Vaite d´aí rapás

que non cantas no meu poleiro.


Costureira non a quero,

se ma dan ríome dela, que a quero tecelana.

Ergue un pé e baixa outro

e dormir comigo na cama.


Polo monte o que me queiras,

moito máis che quero a ti.

Todo o día e toda a noite

sempre estou pensando en ti.


Vai calando, vai calando

cara de cañoto seco.

Vai calando, vai calando

que eu contigo non me meto.


Ás ovellas da Revolta

fáltanlles a ghiadeira,

baixade ovellas baixade

ao corral da Castiñeira.


Polo corral do tío Pedro

vai o can do tío Miguel,

leva polainiñas novas

e riviretes de papel.


Na miña vida tal vin,

no areal de Chamín

unha cabra cunha roca

e un castrón cun violín.


Si ti viras o que eu vin,

na feira de Monterroso

vintecinco xastres xuntos

a cabalo dun raposo.


Se queres que vaia e veña,

rapaza ao teu lugar,

as de matar a cadela

que non fai senón ladrar. 

 

A cadela non a mato

que non teño outro can,

se non queres vir á noite

vén e vén pola mañán.


Rapaciña do meu tempo

chamáchesme a min rapaz,

durme comigo unha noite

pola mañán o contarás.

 

Ningún comentario:

Publicar un comentario